Ιστορία του Σχολείου

Η ιστορία του Σχολείου μας, 6^ου Γυμνασίου Πειραιά, συνδέεται άμεσα με την ιστορία του Β’ Γυμνασίου Αρρένων Πειραιώς, ενός ιστορικού σχολείου που πρωτολειτούργησε το 1914 για να εξυπηρετήσει τις αυξανόμενες τότε εκπαιδευτικές ανάγκες της πόλης μας. Η λειτουργία του μοναδικού ως τότε Γυμνασίου, του Α’ Γυμνασίου Αρρένων Πειραιώς, το οποίο στεγαζόταν σε κτήριο επί της πλατείας Κοραή, στο οικόπεδο όπου σήμερα βρίσκεται το Δημαρχείο της πόλης, παραπλεύρως των αρχαιότερων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων του Πειραιά,των σχολείων του Ιωνίδη-Ιπλικτσή (δηλαδή της σημερινής Ιωνιδείου Σχολής), δεν επαρκούσε προκειμένου να καλύψει τις δημόσιες δευτεροβάθμιες εκπαιδευτικές ανάγκες της πόλης μας.

Το Β’ Δημόσιο Γυμνάσιο Αρρένων Πειραιώς στεγάστηκε σε ένα υφιστάμενο επιβλητικό νεοκλασικό κτήριο, επί της λεωφόρου Θεοδώρου Αφεντούλη (πρώην λεωφόρος Νοσοκομείου), πλησίον της συνοικίας Βρυώνη. Το συγκεκριμένο κτήριο ανεγέρθηκε κατά την περίοδο 1874-1876, κατόπιν σχετικής δωρεάς του Ιακώβου Ράλλη, επί δημαρχίας Τρύφωνος Μουτζοπούλου, σε σχέδια του αρχιτέκτονα Ιωάννη Λαζαρίμου (Πειραιώτης υδραϊκής καταγωγής, αρχιτέκτονας, που έφτιαξε μεταξύ άλλων και το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά). Αρχικά στο εν λόγω κτήριο στεγάστηκε το Β’ Παρθεναγωγείο Πειραιώς της Υδραϊκής συνοικίας μέχρι το 1914, οπότε και παραχωρήθηκε στο νεοσυσταθέν Β’ Γυμνάσιο Αρρένων Πειραιώς.

Η Σταματίνα Μαλικούτη στην εργασία της για την Αρχιτεκτονική εξέλιξη του Ιστορικού κέντρου του Πειραιά (1999), περιγράφει το κτήριο ως μονώροφο με δύο πτέρυγες αιθουσών, συμμετρικές προς τον κεντρικό πυρήνα, ευρισκόμενο σε εσοχή και αναπτυσσόμενο κατά τον εγκάρσιο άξονα. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του κτηρίου ήταν τα ιωνικά κιονόκρανα.

Ο τόπος του Πειραιά υποδέχτηκε με ενθουσιασμό την απόφαση του δημοτικού συμβουλίου επί δημάρχου Αναστασίου Παναγιωτόπουλου για την ίδρυση δεύτερου γυμνασίου στην πόλη.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1920, σύμφωνα με τα όσα καταγράγονται στον μέγα οδηγό του Πειραιώς του έτους 1929-1930, το Β’ Γυμνάσιον Αρρένων Πειραιώς λειτουργούσε υπό την διεύθυνση του Αρίστου Καλλιγά.

Από τα θρανία του πέρασαν χιλιάδες μαθητές που κατοικούσαν στην ευρύτερη περιοχή (Βρυώνη-Τερψιθέα-Φρεαττύδα-Καλλίπολη-Χατζηκυριάκειο ). Ανάμεσά τους ο Υδραίος ζωγράφος Παναγιώτης Τέτσης (1925-2016), ο εκδότης και εφοπλιστής Αριστείδης Αλαφούζος (1924-2017), ο ηθοποιός του θεάτρου και κινηματογράφου Δημήτρης Παπαμιχαήλ (1934-2004) και ο θεατρικός συγγραφέας, ποιητής, σεναριογράφος και στιχουρχός Γιάννης Κακουλίδης (1946-2015).

Στα 1969, επί δημαρχίας Αριστείδη Σκυλίτση, το κτήριο κατεδαφίστηκε, ακολουθώντας τη μοίρα πολλών άλλων παρόμοιων κτηρίων.

Στο νέο πολυώροφο κτήριο, που οικοδομήθηκε στις αρχές του1970, στο οικοδομικό τετράγωνο που ορίζεται από τις οδούς Αφεντούλη, Καραΐσκου, Κανθάρου και Αρίστου Καλλιγά, στεγάστηκε αρχικά το Β’ Γυμνάσιο Αρρένων Πειραιά από το 1970 έως το 1976. Μετά την κατάργηση του εξαταξίου γυμνασίου το 1976, στο κτήριο στεγάστηκε το Β’ Γυμνάσιο Αρρένων Πειραιά, το Β’ Γυμνάσιο Θηλέων Πειραιά, το Β’ Λύκειο Αρρένων Πειραιά και το Β’ Λύκειο Θηλέων Πειραιά. Με τη δημιουργία των μεικτών σχολείων πλέον το 1979, δημιουργήθηκαν το 1^ο Γυμνάσιο/Λύκειο Πειραιά και το 6^ο Γυμνάσιο/Λύκειο Πειραιά.

Το 2010 το 6^ο Γυμνάσιο Πειραιά μεταστεγάστηκε σε νεοαναγερθέν κτήριο επί της Γεωργίου Θεοτόκη, στη συνοικία του Αγίου Νείλου, όπου και λειτουργεί μέχρι σήμερα.

Πηγές

PIREORAMA Ιστορίας και Πολιτισμού
https://pireorama.gr/

Το Blog του MLP
https://mlp-blo-g-spot.blogspot.com/